Daar lig ik dan, starend naar het plafond en met mijn benen voor me uitgestrekt. Door mijn knieen te buigen schuift mijn bovenlichaam naar mijn voeten. Is dit het nou? Een krampachtige pijn in beide hamstrings lijkt het te bevestigen. Toch kijk ik nogmaals naar de plaatjes van de artikelen die dokter Moen me doorstuurde: de suspine bent knee bridge walk-out. Het ene artikel is een vergelijkend onderzoek van Sherry en Best uit Madison die topsporters met hamstringblessures op twee verschillende wijzen behandelden. Het bleek dat de PATS-groep (progressive agility and trunk exercises and icing) het veel beter deed dan de STST-groep (static stretching, isolated progressive hamstring resistance exercise and icing). Het andere artikel, geschreven door Heiderscheit, eveneens uit Madison, geeft een breder overzicht van de huidige inzichten in hamstring-revalidatie. Daarom doe ik nu dus ook de stupide oefeningen waar ik me altijd aan heb proberen te onttrekken, want voor de marathon train je door te lopen. Dacht ik. Tot vorige week die verdomde Cybex-test uitwees dat ik er echt mee aan de slag moet: in de eccentrische fase kan mijn linkerhamstring 21% minder kracht leveren dan rechts. Daar ligt dus het probleem…

Sinds de halve van Egmond, die dit jaar helaas werd afgelast, train ik onder begeleiding van een nieuwe trainer: Martin Breedijk. Niet dat mijn vorige trainer (Bram Wassenaar) niet goed genoeg was, maar meer omdat ik denk dat het bij je ontwikkeling als atleet geen kwaad kan verder te kijken of de bewandelde weg wel de weg is die het beste bij je past. Het zou immers zonde zijn er op het eind van je carriere pas achter te komen dat je op andere trainingen zoveel beter reageert en dat je spijt hebt nooit verder te hebben gekeken dan je neus lang is. Voor mezelf heb ik het idee dat omvang en trainingen rondom marathontempo mij echt sterk maken, en dat lijkt goed aan te sluiten bij de visie van Martin.

De eerste weken moest ik wennen aan de sleuteltrainingen die erg marathonspecifiek waren. Die duurlopen van zo’n 35km met daarin 10x2km marathontempo uitbouwend tot 5x5km marathontempo hakten er behoorlijk in. Ondertussen bleef ik last houden van mijn linker hamstring, die met name met hoge tempo’s en gladheid klachten gaf. En laat het nou de halve winter glad zijn geweest… Om een lang verhaal kort te maken zijn die hamstringklachten, waar ik achteraf al sinds de zomer van vorig jaar last van heb, langzaam verergerd en zijn ze de oorzaak geweest van een matig optreden bij de 30km van Schoorl en later voor het uitstappen bij de Venloop. In de tussentijd liep ik in Piacenza een zware halve marathon (1u11) waarbij de eindtijd weinig leek te zeggen.

Al met al heb ik de afgelopen maanden geen wedstrijden gelopen waar ik vertrouwen uit kan putten. Maar de trainingen daarentegen gaan erg goed. Zo goed zelfs dat ik er vrijwel zeker van ben dat ik mijn persoonlijk record (2u23) flink ga aanscherpen. Als tenminste… Nee, het h-woord ga ik niet noemen, want het is frustrerend dat je hele lichaam schreeuwt om de marathon, terwijl je h…

Deze week heb ik mijn 2500e kilometer van 2010 rennend afgelegd, maar vandaag heb ik eindelijk mijn 3e ‘echte’ rustdag (= een hele dag niet hardlopen) van het jaar. Vorige week was mijn 2e en die heb ik gebruikt om met mijn vriendin Rotterdam te verkennen met de watertaxi, wat bovenstaande foto opleverde. Taperen noemen ze dat: de laatste twee weken minder kilometers, terwijl de intensiteit van de trainingen ongeveer gelijk blijft. Twee weken geleden liep ik nog zo’n 220km in een week, vorige week 146km en deze week een magere 106km (dus zo’n 60km in de 6 dagen voor de marathon). Peanuts! Nee, geen peanuts, daar zit teveel vet in. De laatste dagen probeer ik op koolhydraten te leven, dus laat ik de pinda’s staan.

Zondagochtend loop ik dus die marathon, samen met Raymon van den Berg in de luwte achter de jongens die voor de limiet van de europese kampioenschappen gaan. Want de limiet van 2h17 lijkt me te hoog gegrepen. Eerst maar eens onder de 2h20 voor we over zulke tijden mogen gaan denken. Het lijkt erop dat de weersomstandigheden aardig zijn voor een goede tijd: niet teveel wind, geen regen en met 10 tot 14 graden tijdens de wedstrijd niet te warm.

De supine single-limb chair-bridge sla ik nog maar even over. Die lijkt me zo vlak voor de marathon te belastend. Ik hou mezelf nog even bezig met trunk stability, side bridge en mijn favoriete oefening single-leg stand with eyes closed. Die laatste oefening is vooral aan te raden met een lekker muziekje op de achtergrond.

(Foto: Marjolein Stegeman)