Afgelopen zaterdag heb ik met succes een testwedstrijd volbracht. Het betrof een etappe van de Veluweloop. De wedstrijd was bedoeld om te testen hoe mijn hamstrings zouden reageren op maximale inspanning. Dat is belangrijk, omdat de afgelopen maanden in het teken hebben gestaan van herstel en opbouwende training, waarbij zware prikkels zoveel mogelijk werden vermeden. Tijdens de wedstrijd kreeg ik geen klachten, en ook het herstel lijkt goed te gaan want op zondag kon ik zonder problemen een lange duurloop van zo’n 35 kilometer volbrengen.

Surmanage van de hamstring is een vervelende blessure met een langdurig en grillig revalidatietraject. Voor mij geen uitzondering, al leefde ik bijna steeds in de verwachting dat het een paar weken later wel weer goed zou gaan. Een pas op de plaats maken is erg moeilijk voor mij als marathonloper.

Met een blessure heb je niet alleen te maken met pijn, ook buiten het sporten, maar ook mis je je belangrijkste uitlaatklep. Maar, laten we niet teveel overdrijven: in Malawi zag ik kinderen doodgaan van de honger en ook veel andere mensen kwamen onnodig te overlijden. Zo’n blessure is in vergelijking daarmee een peulenschil.

Toch wil ik mijn begeleiding en supporters bedanken voor de steun en het geduld. Hopelijk luidt de testwedstrijd van het afgelopen weekend een nieuwe, blessurevrije periode in. De komende weken ga ik verder bouwen aan mijn basisniveau om later in het najaar de puntjes op de i te gaan zetten.