Mevrouw Otter kwam om te sterven. Dat deed ze op respectabele leeftijd, nadat ze vanuit het academisch ziekenhuis naar de beddenafdeling van onze gezondheidspost in Lapland werd overgeplaatst met een luchtbuisje in haar keelgat en een vochtinfuus. In het ziekenhuis was een hersenbloeding vastgesteld die zo groot was, dat zelfs met de hulp van de door haar aanbeden god er niets anders op zat dan het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Haar schriele lichaam lag zich aan het luchtbuisje voor te bereiden op die reis.
Het stonk op het kamertje van mevrouw Otter. De zure lucht kwam echter niet van haar, maar van haar zoon, een man van een jaar of vijftig, leren jasje en een door het leven getekend gezicht. Stomdronken was hij. Hij klaagde over het lot van zijn arme moedertje ‘een aangeboren vaatafwijking, zei de dokter’ maar vooral over dat van hemzelf: ingenieur, tot vier jaar terug in Helsinki gewoond en toen terug gereisd naar Lapland om bij zijn moeder in te trekken. En nu lag ze hier. Wat moest hij zonder haar, ook financieel gezien, en hield aangeboren niet in dat de vaatafwijking erfelijk was en zou dus ook hij..?
Drie dagen tevoren had hij zijn moeder thuis aangetroffen, precies zoals ze hier nu lag maar dan zonder adembuisje en infuus. Die hadden ze om de een of andere reden in het academisch ziekenhuis aangebracht. Nadat ze met de ambulance naar het ziekenhuis was weggebracht vergreep zoonlief zich aan de fles. Helder? vroeg de verpleegster, en hij gaf toe, helder vocht had hij tot zich genomen. Sterke drank. Een putki* van drie dagen dus, niet erg lang maar toch leverde het een stinkende sterfkamer op en een huilende vijftiger en als slotakkoord viel hij de verpleegster om de hals. Dank je, stamelde hij, en hij drukte ook mij de hand toen we de kamer met het academische luchtbuisje en de rouwende zoon verlieten om de ronde over de afdeling te vervolgen.
*Namen zijn fictief.
**putki: (letterlijk: buis) een periode van onafgebroken drinken, meestal van sterke drank, kan variëren van enkele dagen tot enkele maanden, op welke wijze volgens authentiek Finse traditie vakantie kan worden doorgebracht, een vreugdelijk feit kan worden gevierd of verdriet kan worden verdronken (deze opsomming is verre van compleet). Een putki kan in eenzaamheid tot stand worden gebracht of in gelijkgestemd gezelschap.